Artık yaşlanıyoruz, zamanın biraz gerisinde mi kaldık. Nerde o eski dostlar, dostluklar diye başlanan yakınmaları çok duymuşsunuzdur. Bu yaştan sonra bizler de ara ara böyle sezlenişlerde bulunuyoruz.

Yaşadığımız bu asırda, eski dostluklar, arkadaşlıklar, geçmişteki kültürel yapıya dayalı birçok anlayış, davranış çok azaldı.

Toplumsal davranış ve algıdaki bu değişimin, dönüşümün ana nedenleri uzun yıllar sonra elbette araştırılacaktır.

İçinde yaşadığımız bu yüzyılın en temel sorunlarından biri kişilik bozukluğudur.

Dostluklar, arkadaşlıklar sahteleşti.

Her şey çıkara dayalı olmaya başladı.

Güven erozyonu atmosferden daha yoğun ruhumuzu ve zihin dünyamızı sardı.

Bu açmazın sonu nereye varır bilinmez ama gidişatın iyi olmadığını herkes fark ediyor.

Çevremizde sahte dostluktan yakınmayan, arkadaş kazığından bahsetmeyen insan var mı bilmiyorum?

Dostlukların riyakarlaşma nedenini modernizmin bir sonucu olarak değerlendirirken, kimide azgın kapitalizmin bu durumun oluşmasında etken olduğunu ifade ediyor.

Sadece dostluklar, arkadaşlıklar değil aşk ve sevgide yozlaştı.

Günümüz yaşamında her türlü yalanı mubah görüp, yağcılık yalakalık yapanlar inanılmaz derecede para ve güce erişiyor.

Siyasette başarılı olmak adına birilerine hoş görünmek için yalana tevessül etmek, iktidara ulaşmak için doğru söylediğine inandırmak için sürekli yemin etmek kutsallaşıyor.

Toplumsal hayatın her alanında, işte, ticarette, siyasette laf getirip götürme, sürekli dedikodu yapma ve başkasını kötüleyip kendini temize çıkarma ne yazık ki sonuç alıyor.

Toplumsal doku bozuldukça ahlaksız ve geçimsiz, saldırgan kişiliklerin yanına, kaba, nezaketen uzak değişik tipte insanlar konuşlanıyor.

Herkes çevresini etkilemek adına değişik karakterlere bürünme gayretinde.

Bu bağlamda para pul ve çocuklarıyla övünenleri, sahip olduğu makam ile adam yerine konulanların çevresine takındıkları tepeden bakışları, mal mülk para ile şımarmada sınır tanımayanları gördükçe insanım diyen herkesin midesi bulanmaya başladı.

Çıkarcı ve dış görünüşe göre davranış modelini kendilerine rehber edinen insanlar yaptıkları tüm sahte ve yapmacık davranışlara bir fetva ortaya atmaya başladı.

Üç kağıtçı ve her devrin adamı ne yapalım düzen böyle işliyor söyleminin arkasına saklanırken, diğer bir kesim ise ‘İş bilenin kılıç kuşananın’ atasözünün arkasına bir marifetmiş gibi mevzilenir oldu.

Ülke siyasetinin partizan ve adam kayırmacılık anlayışı sadece sosyal dokuyu değil aynı zamanda kamusal düzeni de çökertmeye başladı. Önemli mevkilere yerleşen sahtekar tiplerin yönettikleri kurumun yıkılışında nasıl bir misyon ve vizyon üstlendikleri açıkça görülür.

‘Ayakların Baş, Başların Ayak’ olduğu bir sosyal yapının uzun soluklu yaşaması asla mümkün değildir.

Güç merkezlerindeki insanların yanına sokulmada son derece yetenekli olan dalkavuk ruhlu bu kişilikler amaçlarına ulaşma yolunda asla arkalarına dönüp bakmazlar.

Ruhlarını şeytana ve şeytani duygulara kaptırmış bu tarzdaki insanlarda vicdan, merhamet, paylaşımda adalet, vefa, samimiyet gibi insanı insan yapan düşüncelere asla rastlayamazsınız.

İnsan olma duygusunu kaybetmeyenler ise bu tiplerin iğrenç davranışlarına, insanı harcama adına attıkları iftiralara karşı sadece derin bir üzüntü duyarlar.

İşleri olduğunda iki büklüm olup, işi bitince arkasına dönüp bakmadan kaçmak sahtekar dostların en önemli özelliğidir.

Sahte bir dünyada sahte dostlar arasında yaşamak artık çok yoruyor.

Sadece yormuyor aynı zamanda yaşamaktan da bıkıyoruz.

Dost kalın, dostça kalın.

Mehmet Emin Turpçu