GÖRÜMCEM

Numan Kartal

Kendi işlerinden haberi olmaz
Sabah akşam beni gözler görümcem
Yanında olunca hal hatır sormaz
Üç gün ayrı kalsam özler görümcem.

Ne bir hatır alır, ne bir hediye
Hep sinsi yaklaşır bilmem ki niye
Kim gelir kim gider acaba diye
Köşeden gizlice izler görümcem.

Yolu kör şeytanın, iblisin yolu
Belki yardımcısı, belki sağ kolu
Bilirim ki içi hırs ve kin dolu
Hislerini benden gizler görümcem.

Hep dışarıda gezer içerde durmaz
Yüze karşı güler, kandırır kurnaz
Hiç kaba konuşmaz kalbimi kırmaz
Sözlerini bana süsler görümcem.

Bazen surat yapar, sebepsiz yere
Kafası dik durmaz, hep bakar yere
Saymadım ama günde yüz kere
Yanına geleni gazlar görümcem.

Kartal’ım görümce olur bu yolda
Fesatlık, fitnelik bitmiyor kulda
Ders yapsam bunları, yazsam okulda
İlk günü okuldan vızlar görümcem.

.

.