.
KIRŞEHİR DE EKONOMİK PROBLEMLER YAŞANIYOR.
Mehmet Emin Turpçu, Kırşehir
Kırşehir de yoksulluktan ve işsizlikten dem vururuz.
Her ortamda “İş yok, fakirlik, yokluk ve yoksulluk var” diye sezlenişte bulunuruz.
Yalan mı peki?
Elbette doğru yönü var.
Var, var olmasına da neden var?
Neden Kırşehir de bunca ekonomik sosyal problemler yaşanıyor?
Bunu sağlıklı bir şekilde düşünüp araştırmadık. Ya da düşündüğümüz, araştırdığımız yerde bırakıp tekrar gündelik işlere daldık.
Bu sorunlar biraz da yanlış alışkanlıklarımız ve anlayışımızdan kaynaklanıyor.
Hazıra ve tembelliğe alışmış bir toplum haline mi geldik.
Devlet dairesinde oturup maaş almayı iş mi zannettik.
Devlet yetkilileri iş bulacak, yüksek maaş verecek, her türlü güvenceyi sağlayacak, o zaman belki çalışırız diye şartlandırıldık mı?
Gerçi her işi de beğenmeyiz ya.
Diğer bir taraftan para varsa da, yoksa da, fiyaka ve lüks yaşamaya düşkün hayat tarzını seçtik.
Yokluk içindeyiz ama maşallah dairelerimiz ikiyüz metrekarelik.
Evlerimizin içleri saray gibi.
Lafa gelince de bu dairelerde oturanların çoğu zor şartlarda yaşayan insanlardan daha fazla işsizlik ve yoksulluk nedeni ile yakınırlar.
Ayrıca her birinin altında son model araba.
Hatta birçok evin kapısında birden fazla araç var.
Ama nüfusun % 50’si de yoksulluk sınırı altında görünüyor.
Büyük kısmı da devletten sosyal yardım alıyor.
Bu, madalyonun bir yüzü tabi.
Diğer bir yüzünde de farklı bir yaşam var.
Saray yavrusu evler, dubleksler, son derece lüks arabalar.
Şatafatlı ve israfa dayalı bir yaşam.
Yani insanların yaşamları arasında çok büyük farklılıklar var.
Yatırım konusunda diğer şehirlere oranla çok ciddi sorunlarımız var.
İnsanlar daha çok emlak, döviz ve altına yatırım yapıyor. Bankada uyuyan paralar da cabası.
Bu yüzden emlakçı, oto galerici ve altıncı dükkânından geçilmiyor.
Bu şehirde işyerlerinin yarısı neredeyse, kuyumcu, oto galerici ve emlakçılık yapıyor.
Bir oto galericiler sitesi var, bir de şehir içinde, herkesin görebileceği mekânlarda, üzerinde satlık araba yazılı göya park etmiş yüzlerce ayaklı araba satıcıları var.
Kuyumcular da hakeza.
Her birinde kilolarca altın alıcısını buluyor.
Emlakçılar da hakeza.
Yani anlayacağınız lüks tüketime dönük şehrimizde ciddi bir ticaret var.
Bu da yoksullukla ve işsizlikle anılan şehrimiz için ciddi manada bir çelişki.
Öyle büyük bir çelişki ki insan düğümü çözemiyor.
Şehrimizde bu kadar çok kuyumcu, oto galerici, emlakçı dükkânı olmasına şahsen ben sevinmiyorum.
Çünkü ne altına, ne de lüks araçlara yatırılan para bizlere refah getirmiyor.
Bu paralar yatırıma dönüşse inanın bölgedeki bütün işsizler de gelse Kırşehir de kendilerine iş bulabilirler.
Keşke diyorum her bir kuyumcu dükkânı, her bir oto galerici, emlakçı dükkanı kadar üretim merkezi ve işletmeler de aynı çoklukta olsa.
O zaman şehrimizin sosyal ve ekonomik sorunları kısmen çözülmüş olurdu.
Mesela neden tavuk çiftliği birkaç tane, neden yumurta üretimi yok. Mesela neden hayvancılık ve tarım ürünlerini işleyen atölyelerimiz, markalarımız, Fabrikalarımız yok. Neden Organize Sanayimiz gelişmedi. Neden Petlas gibi fabrikalarımızın sayısı artmadı…
.
Yine kabak vatandaşın başına mı patladı, yine suçlu vatandaş mı oldu. Mehmet Emin Bey kardeşim bu saydıklarınızın bazılatında gerçeklik payı elbetteki var. Yıllarcada böyle olmuştur. Ancak son yıllarda vatandaşı bu yola devlet teşvik etmiştir. O evlerin ve arabaların çoğu devletin insanların geleceğini ipotek altına alarak imrendirerek verdiği kredilerle alınmıştır.
İşsizliğe çare bulması gereken sosyal devlettir. Sorarım onsekiz yıldır devletin yaptığı veya destekleyerek yaptırdığı bir il yeri, fabrika var mıdır.