KURBAN BAYRAMI GELİYOR.

Mehmet Emin TURPÇU

Kırşehir

1960,70,80 li yıllar da yaşamak, hele bir de Kırşehir’de yaşamak oldukça ayrıcalıklıydı. İnsani ilişkiler yakın ve sıcaktı.
Bayramlar, bizler ve ülkemiz insanı için dini birlik ve dayanışma günleridir.
Kırşehir de Bayram yaklaşırken günler öncesi bir telaş başlardı.
Rahmetli Annem, evi köşe bucak temizler, kat kat bezili cevizli baklava açar, cemele biberinden kurutulmuş biraz acılı dolma biber doldurur, yoğurt çorbası yapardı. Kolonya şişeleri 80 derece Liman kolonyası ile dolardı. Bayram şekerleri önceden alınırdı.
Saç traşları yapılır, banyolar yapılır, bayramlık giyecekler önceden hazırlanırdı.
Bizler büyüyüp serpilirken Anne-babamıza şunum eksik, bunu alalım diyemezdik.

Duyurmaya çalışırsak Bayrama az kaldı, o zaman alırız denirdi. . Yani anlayacağınız bizlere giyecekler bayramdaaan bayrama alınırdı. Bayramlık alışverişler büyüklerimiz için bir görevdi, çocuklarına bayramlık almak neredeyse bir zorunluluk gibiydi.
Bayramdan birkaç gün öncesinde ve bayramlarda o çocukları, çocukluğumuzu görmeliydiniz. Yeni bir şeye sahip olmanın verdiği sevinç, mutluluk ve yüzlerdeki o ışıltı her şeye değerdi. Belki de bu sebeple bayramlar iple çekilirdi.
Mahallenin büyükleri bayramdan önce arefe günü mezarlık ziyareti yapardı. Bayram sabahı erkekler sabah namazı ile birlikte bayram namazı kılmaya gidince evde olanlar mahalle çeşmelerinden zemzem akar diye testiler, boççalar doldurulurdu, annelerimiz kızlarının ellerine kına yakardı. Bayram namazı bitince mahalle sakinleri bayramlaşıp evlere dağılırlardı. Artık kurban telaşı başlardı. Kesilen kurbanın eti ile ev halkı güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra, yeni kıyafetler giyinilir, misafirler beklenirdi.
Biz çocuklar sevinçle yeni alınan bayramlıkları giyindikten sonra, gidilen ziyaretler, el öpmeler, büyüklerin verdiği hediyeler, bayram harçlıkları, kurbanın baarsak ve derisini satmalar, yenen tatlılar, toplanan şekerlerle bayramın ilk gününü geçirirdik.

Bayram da küsler ve dargınlar barışırdı.
Kırşehir de herkes birbirini tanır, aynı yaşam alanında olmanın bilinciyle birbirlerine dostça davranırlardı. Geniş bir aileye sahip olan bizler, bütün akrabaları dolaşırdık. Büyüklerin ellerinden öperdik.
Bir de tebrik kartlarımız vardı. Bayramlar yaklaşınca Sülükçülerden, Baytoklardan, Postanenin önünden bayram tebrikleri alır uzaktaki eş dost ve akrabalara atardık. Bazen çekmecelerinin dibinden, eski arşiv kutularından çıkan o eski bayramları hatırlatan tebrik kartlarının arkasında şöyle yazardı:

“Ailece Mübarek Kurban Bayramınızı kutlar, hayırlara vesile olmasını dileriz… En derin saygılarımızla…”
Önce o güzelim bayramlarımızı kaybettik, Kayıplar çoğaldı,
Öyle günler yaşadık ki, ne bayramın, ne yaşamın, ne de anın tadı vardı, hatta geleceğin tatsızlığı bile kendisini hissettiriyordu.

Umutsuzluk, belirsizlik, karamsarlık, korona bayramları anlamsızlaştırdı.
Yani dünkü Bayramlar, küçüğü için de, büyüğü için de BAYRAMDI…
Hangi ara “bayram”dan uzaklaştık, bilmiyorum. Bildiğim dünün o çocukluğumuzda ki bayramlarına ait birçok anı hala etrafımızda dolaşıyor.

Zorlaştırdığımız ve içine stresi kattığımız yaşam şartları, bayramları tatil ve dinlenme günleri olarak görmeye başlayınca hayatımız da değişmeye başladı. Bu bayram, geçen Ramazan bayramından biraz farklı olacak, sosyal mesafe kurallarına uyarak, maskemizi takarak, temizliğe dikkat ederek korona mikrobuna bulaşmadan bayramlaşma imkânımız olacak inşallah.
Bu güzel Kurban Bayramında aramızdaki sevgi ve muhabbetin daim olması, birlik ve beraberliğimizin hiçbir zaman bozulmaması, merhamet duygularımızın her daim canlı olması, büyüklerimize saygı, küçüklerimize şefkat duyan nesillerimizle, Kurban bayramının tüm İslam alemine, ülkemize, şehrimize, hanemize hayırlar getirmesini diliyorum.
Küçükten büyüğe herkesin bayramlarını kutluyorum.
Kaybettiğimiz büyüklerimize Allah’tan rahmet dilerken,
Tüm Kırşehir Kısa Haber okurlarına sağlık ve mutluluk dolu nice bayramlar temenni ediyorum.

.