Kırşehir

OSMAN

Numan Kartal

Bankalar hep açık, dükkan kapalı
Kazanmadan nasıl yaşıyor Osman
Kolluk güçlerinin eli sopalı
Polis sireninden kaçıyor Osman

Besicinin hergün sızlar yarası
Danadan pahalı, saman parası
Her gün birisinin söner çırası
Parasını yeme, saçıyor Osman

Şehirde iş bitti döndü köyüne
Eyvallahım olmaz dedi beyine
Sermayeyi verdi üç beş koyuna
Geçim için dağa, koşuyor Osman

Çiftçi bulamıyor gübre parası
Ürünün karı da tarla kirası
Konuştursan susmaz derin yarası
Tarlasından bıktı, kaçıyor Osman

Emekliyi hapis ettik evine
Otur dedik evde, tatil neyine
Belkide gizlice geldik oyuna
Sırtındadır derdi, taşıyor Osman

Çok yazdık söyledik, duyan olmadı
Sermayemiz sevgi, o hiç solmadı
Sosyoloji, piskoloji kalmadı
İçindeki zehri kusuyor Osman

İşçidir vatanın en temel taşı
Ömür boyu bitmez geçim telaşı
Sofrası geniştir, helaldir aşı
Alın terin yere düşüyor Osman

Kartal’ım bu hayat nasıl işliyor
Güçlüler güçsüzü ezip dişliyor
Arpayı bol bulan, bolca kişniyor
Oturup kendine, küsüyor Osman.

.

.