Kırşehir

UÇAKTAKİ MUTLULUK

Tarihçi, Yazar Kazım Ceylan

Hocalığın en güzel yanlarından birisi de hiç beklemediğin anda, zamanda yıllar sonra öğrencilerini görmektir.

Uzun süren meslek hayatımda farklı görevler icra eden öğrencilerimle karşılaşmıştım ama hiç ” Hostes” lik yapan öğrencimle karşılaşmamıştım.

Ancak, 10 kasımda Amerika’da akademisyenlik yapan Kızımı- damadını ve torunlarımı görmek için İstanbul- Washington uçağına binene kadar. Uçakta oturacağım yeri ararken hostes bana doğru gülümseyerek yaklaştı. ” Hocam “dedi, ” Beni tanıdınız mı?” Doğrusu bir öğrencime benzetmiştim ama hosteslik yapacağına ihtimal vermemiştim.

“Ben Eğitim Fakültesinden, PDR’den öğrenciniz Saadet…” Aaa… tabii tanıdım, dedim. Ancak şaşkınlığım geçmemişti, devam etti: ” Hocam, bilmem farkında mısınız bilmiyorum ama siz benim hayatımda en çok etkilendiğim hocamsınız, hiç unutmadım sizi “dedi.

İyice meraklanmıştım, nasıl dedim. O anlatmaya başladı:
” Son sınıfta bizim Ahilik Kültürü dersimize geliyordunuz.

İlk dersten itibaren çok etkilenmiştim.

Dersi daha iyi dinlemek için ön tarafa oturmuştum. Ancak o derse ‘ yırtık pantolon’ ile girmiştim.

Siz dersten sonra bana bakarak, ” Kızım benimle gelir misin” dediniz.

Sizi takip ederek odanıza girdik. Bana çok babacan bir tavırla” Yavrum, pantolonunuz eskimiş, bir büyüğün, hocan olarak sana pantolon almak için para vereceğim.

Kabul eder misin ?” diyerek 200 lira uzattınız. Ve almam için ısrar ettiniz. Ben hem çok mahcup olmuştum hem de beni arkadaşlarımın yanında küçük düşürmeden kibar bir şekilde yardım etmek istediğiniz için mutlu olmuştum.

Tabii benim o parayı almam mümkün değildi ama hayat boyu unutamayacağım ders almıştım…” dedi. İlâve etti:
” Hoca’m, o günden sonra hiç yırtık pantolon giymedim. Öyle birisini gördüğümde de hep sizi hatırladım…”dedi.
Daha sonra tekrar yanıma geldi. ” Arkadaşlarla da hep sizi konuştuk, bizlere model oldunuz.

Neden çok etkili oluyorsunuz diye düşündük ve dedik ki; Hoca Ahiliği adeta yaşıyor, bizlere değer veriyor. Çok adaletli, öğrencileri arasında hiç ayırım yapmıyor.

Bize her ders doğruluk, dürüstlük, insanlık dersi veriyor…Ahiliğin dünyevi ve uhrevi bir sistem olduğunu anlatarak bizi ebedi hayata hazırlıyor diye düşündük.” dedi.
Saadet, uzun yolculukta sık sık yanıma gelip, ihtiyacım olup olmadığını sordu ve bolca ikramda bulundu.

Yanıma geldiğinde akşam vaktinin yaklaştığını, uçakta namazı nasıl kılacağımı sordum.

Ben yardımcı olurum dedikten sonra, ” Hocam birşey daha söyleyeceğim” dedi.” Ramazanda hiç kimseyi ayırmadan bizleri evinize iftara çağırdınız.

Bazı arkadaşlar sırf siz davet ettiniz diye oruca başladı. Bunu da bilin..” dedi.
Daha sonra gelerek,” vakit girdi Hoca’m, buyurum namaz kılacağınız yeri hazırladım…” dedi.

Namazda dua ettim, şükürler ettim, hamd ettim…Ahiliğin Türkiye’deki bütün okullarda okutulması gerektiğine kesin olarak inandım.

Saadet kızım, İstanbul- Washington hattında, hayatımın en önemli mutluluklarından birisini yaşattı.

Şükürler olsun Allah’ım sana.

.